Για τη νέα προσπάθεια που ξεκίνησε τη φετινή σεζόν, στο τμήμα της Πυγμαχίας, την επιστροφή του στο σύλλογο που ανδρώθηκε και υπηρέτησε για χρόνια και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα θέματα μίλησε στο osfp.gr ο Λευτέρης Λειβάδης. Ο επικεφαλής του τμήματος στη συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου μας, αναφέρθηκε επίσης στις θετικές επιδράσεις που έχει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού, η ενασχόληση με το άθλημα της πυγμαχίας. Παράλληλα αναφέρθηκε στην σημαντική μεταγραφική ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού και στους στόχους του αγωνιστικού τμήματος για τη νέα χρονιά.  

Αναλυτικά η συνέντευξη του Λευτέρη Λειβάδη στο osfp.gr

Τα συναισθήματα σας για την επιστροφή στον Ολυμπιακό;

«Δεν αισθάνομαι ότι είχα φύγει ποτέ από τον Ολυμπιακό, οπότε δεν μπορώ να πω ότι τα συναισθήματά μου αλλάξανε κάπως. Τα συναισθήματά μου ήταν πάντα στον Ολυμπιακό. Έφυγα μόνο σωματικά αφού πνευματικά ήμουν πάντα εδώ πέρα. Γύμναζα αθλητές που ήταν εδώ και πήραν πρωταθλήματα. Ως εκ τούτου είμαι πάλι στο χώρο που ξεκίνησα πριν 20 χρόνια περίπου. Το 2002 που ανέλαβα τον Ολυμπιακό μαζί με τον Παναγιώτη Κωσταρέλο».

Ποιοι είναι οι στόχοι για το τμήμα Πυγμαχίας συνολικά και για το αγωνιστικό συγκεκριμένα;

«Μιλάμε για ένα τμήμα Πυγμαχίας ενός συλλόγου, όπου όλοι έχουν συνηθίσει να είναι στην πρώτη θέση. Και εμείς πασχίζουμε να φέρουμε την ομάδα μας να είναι πάντα εκεί που της αξίζει».

Πόσο βοηθάει η δημιουργία αυτών των εγκαταστάσεων στην υλοποίηση των στόχων;

«Από τον καιρό που ανέλαβα την Πυγμαχία, όταν ανέλαβα τον Ολυμπιακό, γκρεμίστηκε το Καραϊσκάκη το παλιό. Και από τότε ήμασταν… τσιγγάνοι και ψάχναμε να βρούμε χώρο να γυμναστούμε. Οι γνωριμίες και οι καλοί φίλοι μας εξυπηρετούσαν και δόξα τω θεώ, ο Ολυμπιακός πήγε από την 29^η θέση στην 3^η και για τεχνικούς λόγους, εντός παρενθέσεως, δεν πήραμε τα πρωταθλήματα που δικαιούμασταν. Εδώ είναι το σπίτι το δικό μας. Μπήκαμε στο σπίτι μας και ευχαριστούμε αυτούς που μερίμνησαν  και έφτιαξαν αυτές τις εγκαταστάσεις, γιατί τις δικαιούται ο Ολυμπιακός. Τον Βαγγέλη Μαρινάκη που είναι πάντα αρωγός και κοντά σε όλα τα τμήματα του Ερασιτέχνη. Τον Μιχάλη Κουντούρη που έχει προσφέρει τα μέγιστα με τον τρόπο που διοικεί.  Ευχαριστούμε και τα παιδιά της Θύρας 7 που είχαν βοηθήσει πάρα πολύ την περίοδο που δημιουργούνταν αυτές οι εγκαταστάσεις.  Πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο να έρχεται ο αθλητής σε ένα δικό του χώρο, να ξέρει ότι είναι της ομάδας του και να μην βρίσκεται κάπου όπου μπορεί να φύγει την επόμενη μέρα και να μην γνωρίζει που θα πάει».

Πόσο μπορούν να βοηθήσουν οι εγκαταστάσεις στην εξέλιξη του τμήματος;

«Είναι πολύ σημαντικό και βασικό αυτό που προανέφερα. Έχεις το δικό σου σπίτι, το δικό σου χώρο όπου γυμνάζεσαι απρόσκοπτα χωρίς να έχεις το πρόβλημα, για το τι θα γίνει αύριο. Επομένως όλοι οι αθλητές γυμνάζονται και ο προπονητής κάνει τη δουλειά του και το πρόγραμμα του σύμφωνα με αυτά που έχει. Ήδη τώρα έχουμε κάνει 15 μεταγραφές. Δεν ήρθαν τυχαία αυτοί οι αθλητές που πήραμε. Είναι αθλητές φτασμένοι και με περγαμηνές. Ήρθαν γιατί ήθελαν να παίξουν σε ένα μεγάλο σύλλογο σε ένα σύλλογο αξιόλογο, όπου και αυτοί θα συνεχίσουν να είναι πρωταθλητές αλλά να κάνουν και κάτι παραπάνω στο εξωτερικό».

Από ποια ηλικία μπορεί ένας γονιός να φέρει το παιδί του για να μάθει πυγμαχία;

«Από πολύ μικρή ηλικία το παιδί μπορεί να ασχολείται με την πυγμαχία. Πρόκειται για ένα άθλημα πολύ βασικό. Αυτό το λέω σαν εκπαιδευτικός και σαν καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Είναι ένα άθλημα το οποίο εκτονώνει το παιδί, του δημιουργεί αυτοπεποίθηση σαν ατομικό άθλημα που είναι. Του δημιουργεί μια σιγουριά για τον εαυτό του. Το άθλημα αυτό στην προπόνησή του , καλλιεργεί το μυαλό, γιατί χωρίς μυαλό δεν μπορείς να κάνεις πυγμαχία. Είναι ένα εγκεφαλικό άθλημα, γυμνάζει τα πόδια, τη μέση, όλο το σώμα. Καμιά φορά λέμε κιόλας ότι ο πυγμάχος θα πρέπει να είναι και χορευτής».

Γιατί να επιλέξει το συγκεκριμένο άθλημα από κάποιο άλλο;

«Για όλους αυτούς τους λόγους που προανέφερα. Όχι μόνο τα παιδιά που πάνε στο σχολείο και προσπαθούν να εκτονωθούνε. Είναι ότι καλύτερο γιατί μέσα από την πυγμαχία μπορούν να γίνουν πιο εγκρατείς».

Πως επιδρά το άθλημα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα;

«Είναι ατομικό άθλημα. Είπαμε ότι του αναπτύσσει την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά του. Επίσης οι δυνάμεις που αποκτάει εδώ τον κάνουν να βλέπει όλους τους άλλους με μια συμπάθεια. Δεν προσπαθεί να επιβάλει τη δύναμή του στους άλλους. Την εκτόνωσή του την βγάζει πάνω στο ρινγκ. Ο πυγμάχος είναι πάνω στο ρινγκ, όταν κατέβει είναι ο άνθρωπος».

Πόσο διάστημα και τι συχνότητα προπονήσεων απαιτείται για να φτάσει ένας αρχάριος σε καλό αγωνιστικό επίπεδο;

«Επειδή τα παιδιά είναι φορτωμένα τώρα με τα φροντιστήριά τους και με τις υπόλοιπες σχολικές δραστηριότητες, πιστεύω ότι τουλάχιστον 3 ή 4 φορές την εβδομάδα να έρχεται στο γυμναστήριο για να αφομοιώνει αυτά που κάνουμε εδώ πέρα». 

Χρειάζεται να έχει ταλέντο ή δεξιότητες κάποιος για να ξεκινήσει;

«Το ταλέντο γεννιέται και καλλιεργείται. Και πρέπει να είναι ο προπονητής ο ικανός που θα καταφέρει να βγάλει αυτό που έχει μέσα του το παιδί. Από την εμπειρία που έχω και από τα σχολεία και από τον αθλητισμό, τα δύσκολα παιδιά είναι στο σχολείο τα ξύπνια παιδιά και στον αθλητισμό τα ταλέντα. Πας στο σχολείο και σου λένε ξύπνιο παιδί ο Γιαννάκης παραδείγματος χάριν, αλλά δεν μου έγραψε εκείνο και τα μεθοδικά προχωρούν. Έτσι και αυτός που έχει το ταλέντο επειδή μπορεί να κάνει όλα τα αθλήματα, πρέπει να είναι ο προπονητής ο ξύπνιος που θα κερδίσει το ταλέντο για να τον κάνει να αποδώσει».

Χρειάζονται συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, όπως ταχύτητα, ισορροπία κ.ά;

«Όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά χρειάζονται σε ένα αθλητή. Αλλά το σημαντικό είναι το μυαλό γιατί αυτό τα καθοδηγεί. Όσο δυνατός και να είναι εάν δεν λειτουργήσει το μυαλό να διαχειριστεί τη δύναμη, δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα. Μόνο με τη δύναμη δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα, θα φτάσεις μέχρι μια κατηγορία. Από κει και πάνω παίζονται οι λεπτομέρειες και αυτές είναι στο μυαλό».

Να επανέλθουμε στα αγωνιστικά. Ο σύλλογος έχει ενισχυθεί έχουν γίνει σημαντικές προσθήκες. Θα μπορούσε να οριοθετηθεί ξεκάθαρα ο στόχος για φέτος αλλά και για τα επόμενα χρόνια;

«Για τη φετινή σεζόν θα πούμε αρχικά. Προσπαθήσαμε τον πρώτο καιρό μαζί με τον έφορο να φτιάξουμε το τμήμα. Θα κάνουμε υπομονή. Θα δούμε το πρωτάθλημα Ελλάδας και σιγά σιγά θα γίνουν όλα. Έχουμε ολοκληρώσει  15 μεταγραφές,  η ομάδα αρχίζει να στελεχώνεται και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.  Τώρα προχωράμε με αυτά που έχουμε και του χρόνου δεν νομίζω να έχουμε αντίπαλο».

Το πλάνο για τις Ακαδημίες;

«Πρέπει και οι Ακαδημίες να μπουν στο ρυθμό. Χωρίς Ακαδημίες δεν υπάρχει μέλλον γιατί φεύγουν οι παλιοί και δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση.  Πιστεύω ότι και αυτό θα το λειτουργήσουμε σωστά.  Από την πλευρά μου πάντα αισθάνομαι μια διαφορετική ευχαρίστηση δουλεύοντας και με μικρά παιδιά  γιατί καμιά φορά ο δάσκαλος αμείβεται από την συμπεριφορά τους. Για αυτό είναι δάσκαλος. Είναι αρκετά παιδιά που είναι μόνο προπονητές αφού δεν κατάφεραν να διδάξουν τίποτα ή να τους αλλάξουν το χαρακτήρα».

 Κλείνοντας θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;

«Αυτό που βλέπω τώρα,  ήρθα με μεράκι και κέφι πάλι πίσω. Στο σύλλογο που έχω ανδρωθεί γιατί ξεκίνησα εδώ σε αυτό το χώρο λίγο πίσω στη Θύρα 9 την πάλη. Βγήκα πρωταθλητής στην πάλη και μετά πήγα στην πυγμαχία. Και βλέπω τώρα ότι συμπτωματικά η πυγμαχία βρίσκεται εκεί που ήταν η πάλη χωροταξικά. Γύρισε, γύρισε και ξαναήρθε εδώ.  Ήρθα πάλι στον χώρο αυτό που ανδρώθηκα και που έδωσα την ψυχή μου όταν ήμουν αθλητής και προπονητής».

Άρα υιοθετείτε το… μότο ότι η ζωή κάνει κύκλους;

«Πράγματι όχι μόνο κάνει κύκλους. Η ζωή είναι στρογγυλή  και κάπου θα ανταμώσουμε που λένε. Και ξανανταμώσαμε εδώ… »

Για τη νέα προσπάθεια που ξεκίνησε τη φετινή σεζόν, στο τμήμα της Πυγμαχίας, την επιστροφή του στο σύλλογο που ανδρώθηκε και υπηρέτησε για χρόνια και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα θέματα μίλησε στο osfp.gr ο Λευτέρης Λειβάδης. Ο επικεφαλής του τμήματος στη συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου μας, αναφέρθηκε επίσης στις θετικές επιδράσεις που έχει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού, η ενασχόληση με το άθλημα της πυγμαχίας. Παράλληλα αναφέρθηκε στην σημαντική μεταγραφική ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού και στους στόχους του αγωνιστικού τμήματος για τη νέα χρονιά.  

Αναλυτικά η συνέντευξη του Λευτέρη Λειβάδη στο osfp.gr

Τα συναισθήματα σας για την επιστροφή στον Ολυμπιακό;

«Δεν αισθάνομαι ότι είχα φύγει ποτέ από τον Ολυμπιακό, οπότε δεν μπορώ να πω ότι τα συναισθήματά μου αλλάξανε κάπως. Τα συναισθήματά μου ήταν πάντα στον Ολυμπιακό. Έφυγα μόνο σωματικά αφού πνευματικά ήμουν πάντα εδώ πέρα. Γύμναζα αθλητές που ήταν εδώ και πήραν πρωταθλήματα. Ως εκ τούτου είμαι πάλι στο χώρο που ξεκίνησα πριν 20 χρόνια περίπου. Το 2002 που ανέλαβα τον Ολυμπιακό μαζί με τον Παναγιώτη Κωσταρέλο».

Ποιοι είναι οι στόχοι για το τμήμα Πυγμαχίας συνολικά και για το αγωνιστικό συγκεκριμένα;

«Μιλάμε για ένα τμήμα Πυγμαχίας ενός συλλόγου, όπου όλοι έχουν συνηθίσει να είναι στην πρώτη θέση. Και εμείς πασχίζουμε να φέρουμε την ομάδα μας να είναι πάντα εκεί που της αξίζει».

Πόσο βοηθάει η δημιουργία αυτών των εγκαταστάσεων στην υλοποίηση των στόχων;

«Από τον καιρό που ανέλαβα την Πυγμαχία, όταν ανέλαβα τον Ολυμπιακό, γκρεμίστηκε το Καραϊσκάκη το παλιό. Και από τότε ήμασταν… τσιγγάνοι και ψάχναμε να βρούμε χώρο να γυμναστούμε. Οι γνωριμίες και οι καλοί φίλοι μας εξυπηρετούσαν και δόξα τω θεώ, ο Ολυμπιακός πήγε από την 29^η θέση στην 3^η και για τεχνικούς λόγους, εντός παρενθέσεως, δεν πήραμε τα πρωταθλήματα που δικαιούμασταν. Εδώ είναι το σπίτι το δικό μας. Μπήκαμε στο σπίτι μας και ευχαριστούμε αυτούς που μερίμνησαν  και έφτιαξαν αυτές τις εγκαταστάσεις, γιατί τις δικαιούται ο Ολυμπιακός. Τον Βαγγέλη Μαρινάκη που είναι πάντα αρωγός και κοντά σε όλα τα τμήματα του Ερασιτέχνη. Τον Μιχάλη Κουντούρη που έχει προσφέρει τα μέγιστα με τον τρόπο που διοικεί.  Ευχαριστούμε και τα παιδιά της Θύρας 7 που είχαν βοηθήσει πάρα πολύ την περίοδο που δημιουργούνταν αυτές οι εγκαταστάσεις.  Πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο να έρχεται ο αθλητής σε ένα δικό του χώρο, να ξέρει ότι είναι της ομάδας του και να μην βρίσκεται κάπου όπου μπορεί να φύγει την επόμενη μέρα και να μην γνωρίζει που θα πάει».

Πόσο μπορούν να βοηθήσουν οι εγκαταστάσεις στην εξέλιξη του τμήματος;

«Είναι πολύ σημαντικό και βασικό αυτό που προανέφερα. Έχεις το δικό σου σπίτι, το δικό σου χώρο όπου γυμνάζεσαι απρόσκοπτα χωρίς να έχεις το πρόβλημα, για το τι θα γίνει αύριο. Επομένως όλοι οι αθλητές γυμνάζονται και ο προπονητής κάνει τη δουλειά του και το πρόγραμμα του σύμφωνα με αυτά που έχει. Ήδη τώρα έχουμε κάνει 15 μεταγραφές. Δεν ήρθαν τυχαία αυτοί οι αθλητές που πήραμε. Είναι αθλητές φτασμένοι και με περγαμηνές. Ήρθαν γιατί ήθελαν να παίξουν σε ένα μεγάλο σύλλογο σε ένα σύλλογο αξιόλογο, όπου και αυτοί θα συνεχίσουν να είναι πρωταθλητές αλλά να κάνουν και κάτι παραπάνω στο εξωτερικό».

Από ποια ηλικία μπορεί ένας γονιός να φέρει το παιδί του για να μάθει πυγμαχία;

«Από πολύ μικρή ηλικία το παιδί μπορεί να ασχολείται με την πυγμαχία. Πρόκειται για ένα άθλημα πολύ βασικό. Αυτό το λέω σαν εκπαιδευτικός και σαν καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Είναι ένα άθλημα το οποίο εκτονώνει το παιδί, του δημιουργεί αυτοπεποίθηση σαν ατομικό άθλημα που είναι. Του δημιουργεί μια σιγουριά για τον εαυτό του. Το άθλημα αυτό στην προπόνησή του , καλλιεργεί το μυαλό, γιατί χωρίς μυαλό δεν μπορείς να κάνεις πυγμαχία. Είναι ένα εγκεφαλικό άθλημα, γυμνάζει τα πόδια, τη μέση, όλο το σώμα. Καμιά φορά λέμε κιόλας ότι ο πυγμάχος θα πρέπει να είναι και χορευτής».

Γιατί να επιλέξει το συγκεκριμένο άθλημα από κάποιο άλλο;

«Για όλους αυτούς τους λόγους που προανέφερα. Όχι μόνο τα παιδιά που πάνε στο σχολείο και προσπαθούν να εκτονωθούνε. Είναι ότι καλύτερο γιατί μέσα από την πυγμαχία μπορούν να γίνουν πιο εγκρατείς».

Πως επιδρά το άθλημα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα;

«Είναι ατομικό άθλημα. Είπαμε ότι του αναπτύσσει την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά του. Επίσης οι δυνάμεις που αποκτάει εδώ τον κάνουν να βλέπει όλους τους άλλους με μια συμπάθεια. Δεν προσπαθεί να επιβάλει τη δύναμή του στους άλλους. Την εκτόνωσή του την βγάζει πάνω στο ρινγκ. Ο πυγμάχος είναι πάνω στο ρινγκ, όταν κατέβει είναι ο άνθρωπος».

Πόσο διάστημα και τι συχνότητα προπονήσεων απαιτείται για να φτάσει ένας αρχάριος σε καλό αγωνιστικό επίπεδο;

«Επειδή τα παιδιά είναι φορτωμένα τώρα με τα φροντιστήριά τους και με τις υπόλοιπες σχολικές δραστηριότητες, πιστεύω ότι τουλάχιστον 3 ή 4 φορές την εβδομάδα να έρχεται στο γυμναστήριο για να αφομοιώνει αυτά που κάνουμε εδώ πέρα». 

Χρειάζεται να έχει ταλέντο ή δεξιότητες κάποιος για να ξεκινήσει;

«Το ταλέντο γεννιέται και καλλιεργείται. Και πρέπει να είναι ο προπονητής ο ικανός που θα καταφέρει να βγάλει αυτό που έχει μέσα του το παιδί. Από την εμπειρία που έχω και από τα σχολεία και από τον αθλητισμό, τα δύσκολα παιδιά είναι στο σχολείο τα ξύπνια παιδιά και στον αθλητισμό τα ταλέντα. Πας στο σχολείο και σου λένε ξύπνιο παιδί ο Γιαννάκης παραδείγματος χάριν, αλλά δεν μου έγραψε εκείνο και τα μεθοδικά προχωρούν. Έτσι και αυτός που έχει το ταλέντο επειδή μπορεί να κάνει όλα τα αθλήματα, πρέπει να είναι ο προπονητής ο ξύπνιος που θα κερδίσει το ταλέντο για να τον κάνει να αποδώσει».

Χρειάζονται συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, όπως ταχύτητα, ισορροπία κ.ά;

«Όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά χρειάζονται σε ένα αθλητή. Αλλά το σημαντικό είναι το μυαλό γιατί αυτό τα καθοδηγεί. Όσο δυνατός και να είναι εάν δεν λειτουργήσει το μυαλό να διαχειριστεί τη δύναμη, δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα. Μόνο με τη δύναμη δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα, θα φτάσεις μέχρι μια κατηγορία. Από κει και πάνω παίζονται οι λεπτομέρειες και αυτές είναι στο μυαλό».

Να επανέλθουμε στα αγωνιστικά. Ο σύλλογος έχει ενισχυθεί έχουν γίνει σημαντικές προσθήκες. Θα μπορούσε να οριοθετηθεί ξεκάθαρα ο στόχος για φέτος αλλά και για τα επόμενα χρόνια;

«Για τη φετινή σεζόν θα πούμε αρχικά. Προσπαθήσαμε τον πρώτο καιρό μαζί με τον έφορο να φτιάξουμε το τμήμα. Θα κάνουμε υπομονή. Θα δούμε το πρωτάθλημα Ελλάδας και σιγά σιγά θα γίνουν όλα. Έχουμε ολοκληρώσει  15 μεταγραφές,  η ομάδα αρχίζει να στελεχώνεται και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.  Τώρα προχωράμε με αυτά που έχουμε και του χρόνου δεν νομίζω να έχουμε αντίπαλο».

Το πλάνο για τις Ακαδημίες;

«Πρέπει και οι Ακαδημίες να μπουν στο ρυθμό. Χωρίς Ακαδημίες δεν υπάρχει μέλλον γιατί φεύγουν οι παλιοί και δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση.  Πιστεύω ότι και αυτό θα το λειτουργήσουμε σωστά.  Από την πλευρά μου πάντα αισθάνομαι μια διαφορετική ευχαρίστηση δουλεύοντας και με μικρά παιδιά  γιατί καμιά φορά ο δάσκαλος αμείβεται από την συμπεριφορά τους. Για αυτό είναι δάσκαλος. Είναι αρκετά παιδιά που είναι μόνο προπονητές αφού δεν κατάφεραν να διδάξουν τίποτα ή να τους αλλάξουν το χαρακτήρα».

 Κλείνοντας θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;

«Αυτό που βλέπω τώρα,  ήρθα με μεράκι και κέφι πάλι πίσω. Στο σύλλογο που έχω ανδρωθεί γιατί ξεκίνησα εδώ σε αυτό το χώρο λίγο πίσω στη Θύρα 9 την πάλη. Βγήκα πρωταθλητής στην πάλη και μετά πήγα στην πυγμαχία. Και βλέπω τώρα ότι συμπτωματικά η πυγμαχία βρίσκεται εκεί που ήταν η πάλη χωροταξικά. Γύρισε, γύρισε και ξαναήρθε εδώ.  Ήρθα πάλι στον χώρο αυτό που ανδρώθηκα και που έδωσα την ψυχή μου όταν ήμουν αθλητής και προπονητής».

Άρα υιοθετείτε το… μότο ότι η ζωή κάνει κύκλους;

«Πράγματι όχι μόνο κάνει κύκλους. Η ζωή είναι στρογγυλή  και κάπου θα ανταμώσουμε που λένε. Και ξανανταμώσαμε εδώ… »