Ο προπονητής του Θρύλου Θοδωρής Βλάχος δήλωσε μετά το μεγάλο τελικό τα εξής: «Πριν ένα χρόνο σαν την ημέρα που ξημερώνει, ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Περάσαμε σίγουρα μια δύσκολη και περίεργη χρονιά για πρωταθλητές Ευρώπης αλλά καταφέραμε να φτάσουμε στο Ανόβερο και να παρουσιαστούμε σαν πρωταθλητές Ευρώπης. Η προσπάθεια που κάναμε εδώ ήταν συγκλονιστική, είχαμε τον πιο δύσκολο δρόμο για τον τελικό να αντιμετωπίσουμε δυο ιταλικές ομάδες που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Και ο ημιτελικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο τελικός του τουρνουά με αποτέλεσμα στην τρίτη ημέρα να μην είμαστε τόσο φρέσκοι όσο θα θέλαμε σε αντίθεση με τον αντίπαλό μας. Πραγματικά σήμερα δεν ήμασταν όπως τις προηγούμενες ημέρες, με κακά ποσοστά σε παίκτη παραπάνω και παίκτη λιγότερο, όμως μίλησε η καρδιά του Πρωταθλητή και στο τελευταίο οκτάλεπτο φτάσαμε να διεκδικούμε ακόμα και τη νίκη. Σίγουρα ο τρόπος που χάθηκε στα πέναλτι, μας αφήνει μια πικρία γιατί τα πέναλτι, έχουν μια μεγάλη δόση τύχης και εμείς για μια ακόμα φορά σε αυτή τη διαδικασία δεν σταθήκαμε τυχεροί. Με αυτό τον τρόπο απωλέσαμε ένα βαρύτιμο τρόπαιο που θάλαμε να το κατακτήσουμε για δεύτερη σερί χρονιά, αλλά αν το δούμε πιο ψύχραιμα, πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι όσοι είμαστε μέλη αυτής της ομάδας γιατί έχουμε καταφέρει τα τελευταία 4 χρόνια να αγωνιστούμε σε 3 τελικούς και να κατακτήσουμε τον έναν. Κανείς μας δεν θέλει να χάνει ποτέ, αλλά η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού και εμείς πρέπει να την αποδειχθούμε και με τον τρόπο που έγινε. Εγώ σαν προπονητής αυτής της ομάδας είμαι πολύ υπερήφανος που συνεργάζομαι με τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, που όλοι μαζί εργαζόμαστε για το μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο και αυτό που θέλω να επισημάνω γιατί από εκεί παίρνουμε δύναμη είναι η παρουσία του κόσμου μας εδώ που μας έκανε να αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας, σα να παίζουμε στον Πειραιά.  Αυτή είναι η δύναμη μας και από εκεί θα αντλήσουμε δύναμη για τη συνέχεια»

Ο προπονητής του Θρύλου Θοδωρής Βλάχος δήλωσε μετά το μεγάλο τελικό τα εξής: «Πριν ένα χρόνο σαν την ημέρα που ξημερώνει, ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Περάσαμε σίγουρα μια δύσκολη και περίεργη χρονιά για πρωταθλητές Ευρώπης αλλά καταφέραμε να φτάσουμε στο Ανόβερο και να παρουσιαστούμε σαν πρωταθλητές Ευρώπης. Η προσπάθεια που κάναμε εδώ ήταν συγκλονιστική, είχαμε τον πιο δύσκολο δρόμο για τον τελικό να αντιμετωπίσουμε δυο ιταλικές ομάδες που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Και ο ημιτελικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο τελικός του τουρνουά με αποτέλεσμα στην τρίτη ημέρα να μην είμαστε τόσο φρέσκοι όσο θα θέλαμε σε αντίθεση με τον αντίπαλό μας. Πραγματικά σήμερα δεν ήμασταν όπως τις προηγούμενες ημέρες, με κακά ποσοστά σε παίκτη παραπάνω και παίκτη λιγότερο, όμως μίλησε η καρδιά του Πρωταθλητή και στο τελευταίο οκτάλεπτο φτάσαμε να διεκδικούμε ακόμα και τη νίκη. Σίγουρα ο τρόπος που χάθηκε στα πέναλτι, μας αφήνει μια πικρία γιατί τα πέναλτι, έχουν μια μεγάλη δόση τύχης και εμείς για μια ακόμα φορά σε αυτή τη διαδικασία δεν σταθήκαμε τυχεροί. Με αυτό τον τρόπο απωλέσαμε ένα βαρύτιμο τρόπαιο που θάλαμε να το κατακτήσουμε για δεύτερη σερί χρονιά, αλλά αν το δούμε πιο ψύχραιμα, πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι όσοι είμαστε μέλη αυτής της ομάδας γιατί έχουμε καταφέρει τα τελευταία 4 χρόνια να αγωνιστούμε σε 3 τελικούς και να κατακτήσουμε τον έναν. Κανείς μας δεν θέλει να χάνει ποτέ, αλλά η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού και εμείς πρέπει να την αποδειχθούμε και με τον τρόπο που έγινε. Εγώ σαν προπονητής αυτής της ομάδας είμαι πολύ υπερήφανος που συνεργάζομαι με τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, που όλοι μαζί εργαζόμαστε για το μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο και αυτό που θέλω να επισημάνω γιατί από εκεί παίρνουμε δύναμη είναι η παρουσία του κόσμου μας εδώ που μας έκανε να αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας, σα να παίζουμε στον Πειραιά.  Αυτή είναι η δύναμη μας και από εκεί θα αντλήσουμε δύναμη για τη συνέχεια»