Η Ρομπέρτα Μπιανκόνι και η Άσλεϊ Σάουθερν θα μπορούσαν να είναι αντίπαλες φέτος. Η μία να παίζει στη Ραπάλο Νουότο και η άλλη στην Οριτζόντε Κατάνια. Η πρώτη, ωστόσο, αποδέχθηκε την περιπέτεια που της πρόσφερε ο Ολυμπιακός και η δεύτερη, μετά τις δύσκολες στιγμές Οριτζόντε, βρήκε την πρόκληση που ονειρευόταν. Η πρώτη έκανε κάτι σπάνιο για Ιταλό αθλητή: έφυγε από την πατρίδα της για να ψάξει τη διαφορετική γνώση σε ένα ταξίδι που οι συμπατριώτες της δεν πίστεψαν. Η δεύτερη έκανε χειμώνα στην Ελλάδα, όταν στην Αυστραλία είχε καλοκαίρι και έφυγε πριν το καλοκαίρι από την Ελλάδα, για να επιστρέψει στον χειμώνα της Αυστραλίας. Πρόλαβε, όμως, και έκανε ένα μπάνιο. Και οι δύο, πάντως, πόζαραν στις ίδιες φωτογραφίες: εκείνες με το βαρύτιμο τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις Γυναίκες. Αν όχι όπου γης και πατρίς, ο αθλητισμός έχει την ιδιότητα να συνδέει διαφορετικές ιστορίες με τρόπο που μπορείς να δεις.  Η πρώτη ήρθε από τη γειτονική Ιταλία, η δεύτερη από την μακρινή Αυστραλία. Αμφότερες αισθάνονται τον προορισμό τους πλέον ως το λιμάνι της καρδιάς τους. Γεγονός που προκύπτει ως συμπέρασμα από την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσαν στο osfp.gr και ακολουθεί...

Ας ξεκινήσουμε με μια αναδρομή, πηγαίνοντας  λίγο πίσω στο χρόνο κάτι λιγότερο από 12 μήνες, όταν δεχθήκατε την πρώτη προσέγγιση από πλευράς Ολυμπιακού...

Ρ. Μ. : «Έλαβα ένα email από τον Χάρη (Παυλίδη) και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην γιατί δεν περίμενα ποτέ ότι θα λάβω μια πρόταση για να πάω να παίξω εκτός Ιταλίας και μπορώ να πω ότι ήμουν αρκετά ενθουσιασμένη. Απάντησα πως θα χρειαστώ μερικές ημέρες για να απαντήσω μιας και εκείνη την περίοδο είχα υποχρεώσεις με την Εθνική μου ομάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά δεν σας κρύβω ότι το είχα στο μυαλό μου και τελικά αποφάσισα να απαντήσω θετικά μιας και ήθελα να ζήσω μια καινούρια εμπειρία, να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους αλλά και να διαπιστώσω πως είναι το πόλο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα».

Α. Σ.: «Έλαβα κι εγώ ένα email από την Αλέκα (Καλογερά) στο οποίο με ρώταγε αν θα με ενδιέφερε να αγωνιστώ στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό. Φυσικά και με ενδιέφερε να αγωνιστώ εκτός Αυστραλίας μιας και ήδη νωρίτερα μέσα στην χρονιά είχα συμφωνήσει με μια Ιταλική ομάδα, ωστόσο η μεταγραφή τελικά δεν έγινε. Αμέσως μίλησα με την συμπαίκτρια μου στην Εθνική (Αυστραλίας) Μπρον Νοξ ή οποία πέρσι αγωνίσθηκε με τον Ολυμπιακό και μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το κλαμπ και την Ελλάδα, επίσης μου είπε ότι απόλαυσε κάθε στιγμή που αγωνίσθηκε με την ομάδα, με ενημέρωσε σχετικά με τις προπονήσεις οι οποίες είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και θα με βοηθούσαν στο να βελτιώσω το παιχνίδι μου, κάτι για το οποίο συμφώνησε και ο προπονητής μου στην Εθνική ομάδα. Νομίζω πως όλα αυτά ήταν αρκετά για να μην το σκεφτώ παραπάνω και να απαντήσω θετικά στην πρόταση του Ολυμπιακού».

Γνωρίζατε για τον Ολυμπιακό πριν έρθετε στην Ελλάδα και αν ναι κατά πόσο άλλαξε αυτή η άποψη που είχατε  τώρα μετά από το διάστημα που είστε εδώ;

Ρ.Μ. : «Για να σας πω την αλήθεια, δεν γνώριζα και πολλά πράγματα, εκτός από τον τελικό του LEN Trophy που είχα δει πέρσι στην τηλεόραση απέναντι στην Φιρένσε»

Α.Σ. : «Κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι γνώριζα πολλά πράγματα. Η Μπρον (Νοξ) προσπάθησε να μου εξηγήσει κάποια πράγματα αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν βρεθείς εδώ. Άλλωστε προσπαθώ κι εγώ να μεταφέρω κάποια πράγματα σε φίλους μου στην Αυστραλία αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν στο 100% αυτό που ζω στην Ελλάδα».

Τώρα μετά από τόσους μήνες στην Ελλάδα, θεωρείτε ότι πήρατε την σωστή απόφαση να έρθετε στον Ολυμπιακό και πως βρήκατε την κατάσταση στην χώρα μας, καλύτερη ή χειρότερη από ότι περιμένατε;

Ρ. Μ.: «Αυτό μπορώ να το πω από την πρώτη κιόλας στιγμή που έφτασα στην Ελλάδα! Πριν φύγω από την Ιταλία για να έρθω εδώ, μπορώ να πω ότι φοβόμουν λίγο. Δεν είχα πολύ αυτοπεποίθηση για τον εαυτό μου, ότι μπορώ να τα καταφέρω. Ρώταγα τον εαυτό μου, γιατί με θέλουν; Είμαι πραγματικά τόσο καλή όσο μου λένε; Επίσης είχα μια ανησυχία σχετικά με την ζωή εκτός του πόλο, την καθημερινότητα, τους ανθρώπους. Ούτως ή αλλιώς το άθλημα στην Ιταλία και την Ελλάδα έχει πολλές ομοιότητες οπότε δεν ήταν αυτό το πρόβλημα μου. Τώρα μπορώ να πω ότι είμαι πολύ πιο σίγουρη για τον εαυτό μου, έχω πολύ αυτοπεποίθηση τόσο σε αγωνιστικό όσο και εξωαγωνιστικό επίπεδο».

Α.Σ.: «Ναι φυσικά! Θεωρώ ότι ήταν εξαιρετική απόφαση! Για εμένα είναι ένα εντελώς διαφορετικό στυλ πόλο από αυτό που παίζεται στην Αυστραλία, εκεί το παιχνίδι στηρίζεται περισσότερο στην δύναμη και την φυσική κατάσταση, ενώ στην Ελλάδα οι αθλήτριες είναι πιο μικρόσωμες. Εγώ θα έπρεπε πλέον να χρησιμοποιώ περισσότερο το μυαλό μου μέσα στο παιχνίδι από ότι την δύναμη μου, κάτι που πιστεύω βελτίωσε και τον τρόπο που αγωνίζομαι. Στην αρχή νόμιζα ότι θα είμαι εκτός συναγωνισμού, αλλά τώρα θα επιστρέψω στην Αυστραλία και θα έχω προσθέσει κάτι πολύ σημαντικό στο παιχνίδι μου. Νομίζω ότι είμαι πιο έξυπνη από όταν ήρθα. Επιστρέφω πίσω πολύ καλύτερη ως αθλήτρια, μπορώντας πλέον να διαβάζω πολύ καλύτερα το παιχνίδι».

Ποια είναι η αθλήτρια η οποία σας έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση σας από τις συμπαίκτριες σας;

Α.Σ.: «Για εμένα είναι η Φιλιώ (Μανωλιουδάκη)! ΟΚ γνώριζα ότι αγωνίζεται για την Εθνική Ελλάδος, αλλά μέσα από τις προπονήσεις και τους αγώνες που δώσαμε μαζί, μπορώ να πω ότι είναι μια από τις πιο έξυπνες αθλήτριες που έχω συναντήσει ποτέ. Για παράδειγμα στον τελικό με την Σαμπαντέλ, όταν πέτυχε το νικητήριο γκολ κανονικά δεν έπρεπε να βρίσκετε σε αυτή την θέση αλλά κατάλαβε ότι αν πήγαινε εκεί θα είχε σημαντικό πλεονέκτημα. Όταν της έδωσα την μπάλα, λίγο πριν σκοράρει, δεν είχα κανένα άγχος γιατί ήξερα ότι ήταν η Φιλιώ εκεί και αποκλείεται να έχανε το γκολ! Μπορεί να μην έχει τα φυσικά προσόντα αλλά έχει το μυαλό και αυτό είναι που μετράει!»

Ρ.Μ.: «Και για εμένα το ίδιο… Η Φιλιώ η οποία είναι ένας πραγματικός αρχηγός μέσα και έξω από την πισίνα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Από εκεί και πέρα μου έχουν κάνει εντύπωση όλες οι νεαρές αθλήτριες που έχουμε στην ομάδα οι οποίες αν και μικρές σε ηλικία μπορούν να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο με την ίδια ευκολία όπως και οι πιο έμπειρες αθλήτριες. Αυτό δεν το συναντάς εύκολα στην Ιταλία σε τόσο μικρές ηλικίες».

Στην φάση των ομίλων είχατε πολύ καλή απόδοση, σκεφτόσασταν τότε το Final Four και τον τελικό;

Ρ. Μ.: «Ναι σκεφτόμασταν ότι μπορούμε να είμαστε στο Final Four, αλλά όχι και τόσο ότι μπορούμε να το κερδίσουμε. Κάνοντας έναν απολογισμό μετά τα παιχνίδια βλέπαμε ότι ήμασταν σε πολύ καλή κατάσταση, παίζαμε πολύ καλό πόλο, είχαμε πολύ δυνατή άμυνα, ήμασταν σίγουρες για τους εαυτούς μας, οπότε γιατί να μην βρεθούμε στο Final Four; Και εκεί είναι δυο αγώνες που τα πάντα μπορούν να συμβούν γιατί όχι να το κερδίσουμε;»

Α.Σ.: «Κι εγώ κάπως έτσι τα είχα στο μυαλό μου, μετά τον πρώτο γύρο που παίξαμε πολύ καλό πόλο, θεωρούσα δεδομένο ότι θα κερδίσουμε την Ζέντες και θα προκριθούμε στην τελική φάση. Οι ομάδες που συμμετείχαν στο Final Four είναι όλες πολύ καλές και ποιοτικές».

Σας άγχωσε το γεγονός ότι το Final Four θα γινόταν στον Πειραιά;

Α.Σ.: «Εγώ ενθουσιάστηκα γιατί ήθελα να ζήσω την ατμόσφαιρα που θα δημιουργούσαν οι φίλαθλοι μας, όπως και έκαναν, αλλά σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερη πίεση όταν η διοργάνωση γίνεται στην έδρα σου».

Ρ.Μ.: «Στην αρχή νόμιζα ότι το Final Four θα γίνει στην Βουδαπέστη και εγώ ενθουσιάστηκα όταν ενημερώθηκα ότι θα παίξουμε στην έδρα μας. Στην συνέχεια σκέφτηκα ότι θα πρέπει να είμαι 100% έτοιμη μιας και θα παίξουμε μπροστά στους οπαδούς μας. Θα πρέπει να προετοιμαστώ περισσότερο ψυχολογικά μιας και στις προπονήσεις είχαμε κάνει πολύ καλή δουλειά».

Πως σας φάνηκε η  ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο κολυμβητήριο κατά την διάρκεια του Final Four;

Ρ.Μ.: «Στην αρχή όταν είδα τόσο γεμάτες τις εξέδρες στο Παπαστράτειο και με την ατμόσφαιρα που επικρατούσε, μπορώ να πω ότι αγχώθηκα λιγάκι… Στην συνέχεια όμως πιστεύω ότι ο κόσμος αποτέλεσε τον παίκτη παραπάνω για την ομάδα μας».

Α.Σ.: «Εγώ ήμουν αγχωμένη όλη την εβδομάδα και φυσικά την Παρασκευή πριν από τον ημιτελικό, η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί μας λειτούργησε θετικά για όλες μας πιστεύω. Στον τελικό ήταν όλα διαφορετικά όμως, εγώ ήμουν πολύ ήρεμη και πραγματικά ο κόσμος ήταν αυτός που μας ώθησε σε αυτή την νίκη!»

Στον ημιτελικό με την Κίνεφ κατά το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού το σκορ ήταν ισάπαλο. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας κατά την διάρκεια του αγώνα;

Α. Σ.: «Να πασάρουμε στην Ρομπέρτα (σ.γελάει) ! Για να πω την αλήθεια εγώ δεν πίστεψα ούτε λεπτό ότι μπορεί να χάσουμε αυτόν τον αγώνα. Μέσα στην πισίνα ένοιωθα ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα, ελέγχαμε τον αγώνα και το μόνο που έμενε ήταν να περάσουμε μπροστά στο σκορ».

Ρ.Μ.: «Κι εγώ ήμουν πολύ ήρεμη με τον εαυτό μου. Είχα αγωνισθεί με τις περισσότερες αθλήτριες της Κίνεφ λίγες ημέρες πριν με την Εθνική μου ομάδα και γνώριζα τι μπορώ να κάνω. Στην αρχή όλη η ομάδα είχε λίγο άγχος αλλά κι εγώ ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορεί να χάσουμε από την Κίρισι».

Στον τελικό μας περίμενε μια ομάδα που είχε δυο σερί κατακτήσεις και παρέμεινε για σχεδόν τρία χρόνια ανίκητη, αυτό ήταν κάτι που σας γέμιζε περισσότερο άγχος;

Ρ.Μ.: «Φυσικά έχεις άγχος όταν έχεις απέναντι σου μια ομάδα όπως η Σαμπαντέλ, ειδικά στο πρώτο οκτάλεπτο που χάναμε 1-4. Σκέφτηκα ότι πρέπει να παίξουμε λίγο πόλο γιατί δεν παίζουμε σύμφωνα με αυτό που μπορούμε. Στο τελευταίο λεπτό του αγώνα και ενώ ήμασταν ισόπαλοι, επικρατούσε πανδαιμόνιο στις εξέδρες. Τότε είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να συγκεντρωθώ απόλυτα στον αγώνα, να ακολουθήσω τις οδηγίες του προπονητή και όλα θα πάνε καλά».

Α.Σ.: «Σίγουρα απέναντι μας είχαμε μια ομάδα που για πολύ καιρό φάνταζε ανίκητη αλλά ακόμα και όταν λίγο πριν το τέλος βρεθήκαμε με ένα γκολ πίσω πίστευα πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ειδικότερα στα τελευταία λεπτά έπρεπε να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένες, θυμάμαι πολύ έντονα την τελευταία άμυνα που έκλεψα εγώ την μπάλα και τότε είχαν όλα τελειώσει!»

Ακούγετε το σφύριγμα της λήξης… είστε πλέον Πρωταθλήτριες Ευρώπης…

Α.Σ.: «Ήμουν σε μια κατάσταση σοκ, είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι στην Ευρώπη. Έβλεπα το συναίσθημα στα πρόσωπα των κοριτσιών που έκλαιγαν και τότε κατάλαβα πολλά… Είδα την Χρυσή (Διαμαντοπούλου), την Αλεξάνδρα (Ασημάκη), την Άλκηστη (Αβραμίδου) να κλαίνε από χαρά και τότε άρχισα να συνειδητοποιώ τι είχαμε καταφέρει. Φυσικά και οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν κάτι το φοβερό όλο αυτό το συναίσθημα που επικρατούσε ήταν φοβερό… είναι κάτι που δεν το συναντάς στην χώρα μου».

 Ρ.Μ.: «Δεν ήξερα που να πάω ποια να αγκαλιάσω πρώτα! Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, είχαμε γίνει ένα με τον κόσμο όλα τα κορίτσια αγκαλιασμένες κλαίγαμε από την χαρά μας».

Ρομπέρτα και τώρα σειρά έχει το Πρωτάθλημα…

Ρ.Μ.: «Ναι μας περιμένει μια αρκετά δύσκολη σειρά τελικών με την Βουλιαγμένη. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν την έχουμε νικήσει κατά την διάρκεια της κανονικής περιόδου. Δυστυχώς δεν θα μπορούμε να έχουμε την Ας (Σάουθερν) μαζί μας, αλλά αν αγωνισθούμε όπως στο Final Four είμαι σίγουρη ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλό απέναντι μας. Έχουν μια πολύ καλή ομάδα αλλά θεωρώ ότι εμείς είμαστε πολύ καλύτερες».

Κλείνοντας, θα θέλατε να πείτε κάτι για τον Ολυμπιακό ή να στείλετε ένα μήνυμα ;

Ρ.Μ.: «Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο, γιατί με κάνει να αισθάνομαι πάρα πολύ καλά εδώ σε αυτή την πόλη και αυτή την ομάδα και θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερες συνθήκες όπως επίσης δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα τα έβρισκα όλα τόσο όμορφα σε αυτή την ομάδα και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό και για ακόμα μια φορά θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που με έχει αγκαλιάσει τόσο ζεστά».

Α.Σ.: «Κι εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους στο κλαμπ που από την πρώτη στιγμή έκαναν τα πάντα για να αισθάνομαι άνετα εδώ. Νομίζω ότι η οργάνωση που έχει ο Ολυμπιακός σαν κλαμπ είναι εκπληκτική και αυτό είναι κάτι που ο Ολυμπιακός θα μπορεί να είναι υπερήφανος. Είμαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να γίνω ένα κομμάτι της ομάδας σε μια τόσο σημαντική στιγμή και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να επιστρέψω».

Η Ρομπέρτα Μπιανκόνι και η Άσλεϊ Σάουθερν θα μπορούσαν να είναι αντίπαλες φέτος. Η μία να παίζει στη Ραπάλο Νουότο και η άλλη στην Οριτζόντε Κατάνια. Η πρώτη, ωστόσο, αποδέχθηκε την περιπέτεια που της πρόσφερε ο Ολυμπιακός και η δεύτερη, μετά τις δύσκολες στιγμές Οριτζόντε, βρήκε την πρόκληση που ονειρευόταν. Η πρώτη έκανε κάτι σπάνιο για Ιταλό αθλητή: έφυγε από την πατρίδα της για να ψάξει τη διαφορετική γνώση σε ένα ταξίδι που οι συμπατριώτες της δεν πίστεψαν. Η δεύτερη έκανε χειμώνα στην Ελλάδα, όταν στην Αυστραλία είχε καλοκαίρι και έφυγε πριν το καλοκαίρι από την Ελλάδα, για να επιστρέψει στον χειμώνα της Αυστραλίας. Πρόλαβε, όμως, και έκανε ένα μπάνιο. Και οι δύο, πάντως, πόζαραν στις ίδιες φωτογραφίες: εκείνες με το βαρύτιμο τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις Γυναίκες. Αν όχι όπου γης και πατρίς, ο αθλητισμός έχει την ιδιότητα να συνδέει διαφορετικές ιστορίες με τρόπο που μπορείς να δεις.  Η πρώτη ήρθε από τη γειτονική Ιταλία, η δεύτερη από την μακρινή Αυστραλία. Αμφότερες αισθάνονται τον προορισμό τους πλέον ως το λιμάνι της καρδιάς τους. Γεγονός που προκύπτει ως συμπέρασμα από την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσαν στο osfp.gr και ακολουθεί...

Ας ξεκινήσουμε με μια αναδρομή, πηγαίνοντας  λίγο πίσω στο χρόνο κάτι λιγότερο από 12 μήνες, όταν δεχθήκατε την πρώτη προσέγγιση από πλευράς Ολυμπιακού...

Ρ. Μ. : «Έλαβα ένα email από τον Χάρη (Παυλίδη) και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην γιατί δεν περίμενα ποτέ ότι θα λάβω μια πρόταση για να πάω να παίξω εκτός Ιταλίας και μπορώ να πω ότι ήμουν αρκετά ενθουσιασμένη. Απάντησα πως θα χρειαστώ μερικές ημέρες για να απαντήσω μιας και εκείνη την περίοδο είχα υποχρεώσεις με την Εθνική μου ομάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά δεν σας κρύβω ότι το είχα στο μυαλό μου και τελικά αποφάσισα να απαντήσω θετικά μιας και ήθελα να ζήσω μια καινούρια εμπειρία, να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους αλλά και να διαπιστώσω πως είναι το πόλο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα».

Α. Σ.: «Έλαβα κι εγώ ένα email από την Αλέκα (Καλογερά) στο οποίο με ρώταγε αν θα με ενδιέφερε να αγωνιστώ στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό. Φυσικά και με ενδιέφερε να αγωνιστώ εκτός Αυστραλίας μιας και ήδη νωρίτερα μέσα στην χρονιά είχα συμφωνήσει με μια Ιταλική ομάδα, ωστόσο η μεταγραφή τελικά δεν έγινε. Αμέσως μίλησα με την συμπαίκτρια μου στην Εθνική (Αυστραλίας) Μπρον Νοξ ή οποία πέρσι αγωνίσθηκε με τον Ολυμπιακό και μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το κλαμπ και την Ελλάδα, επίσης μου είπε ότι απόλαυσε κάθε στιγμή που αγωνίσθηκε με την ομάδα, με ενημέρωσε σχετικά με τις προπονήσεις οι οποίες είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και θα με βοηθούσαν στο να βελτιώσω το παιχνίδι μου, κάτι για το οποίο συμφώνησε και ο προπονητής μου στην Εθνική ομάδα. Νομίζω πως όλα αυτά ήταν αρκετά για να μην το σκεφτώ παραπάνω και να απαντήσω θετικά στην πρόταση του Ολυμπιακού».

Γνωρίζατε για τον Ολυμπιακό πριν έρθετε στην Ελλάδα και αν ναι κατά πόσο άλλαξε αυτή η άποψη που είχατε  τώρα μετά από το διάστημα που είστε εδώ;

Ρ.Μ. : «Για να σας πω την αλήθεια, δεν γνώριζα και πολλά πράγματα, εκτός από τον τελικό του LEN Trophy που είχα δει πέρσι στην τηλεόραση απέναντι στην Φιρένσε»

Α.Σ. : «Κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι γνώριζα πολλά πράγματα. Η Μπρον (Νοξ) προσπάθησε να μου εξηγήσει κάποια πράγματα αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν βρεθείς εδώ. Άλλωστε προσπαθώ κι εγώ να μεταφέρω κάποια πράγματα σε φίλους μου στην Αυστραλία αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν στο 100% αυτό που ζω στην Ελλάδα».

Τώρα μετά από τόσους μήνες στην Ελλάδα, θεωρείτε ότι πήρατε την σωστή απόφαση να έρθετε στον Ολυμπιακό και πως βρήκατε την κατάσταση στην χώρα μας, καλύτερη ή χειρότερη από ότι περιμένατε;

Ρ. Μ.: «Αυτό μπορώ να το πω από την πρώτη κιόλας στιγμή που έφτασα στην Ελλάδα! Πριν φύγω από την Ιταλία για να έρθω εδώ, μπορώ να πω ότι φοβόμουν λίγο. Δεν είχα πολύ αυτοπεποίθηση για τον εαυτό μου, ότι μπορώ να τα καταφέρω. Ρώταγα τον εαυτό μου, γιατί με θέλουν; Είμαι πραγματικά τόσο καλή όσο μου λένε; Επίσης είχα μια ανησυχία σχετικά με την ζωή εκτός του πόλο, την καθημερινότητα, τους ανθρώπους. Ούτως ή αλλιώς το άθλημα στην Ιταλία και την Ελλάδα έχει πολλές ομοιότητες οπότε δεν ήταν αυτό το πρόβλημα μου. Τώρα μπορώ να πω ότι είμαι πολύ πιο σίγουρη για τον εαυτό μου, έχω πολύ αυτοπεποίθηση τόσο σε αγωνιστικό όσο και εξωαγωνιστικό επίπεδο».

Α.Σ.: «Ναι φυσικά! Θεωρώ ότι ήταν εξαιρετική απόφαση! Για εμένα είναι ένα εντελώς διαφορετικό στυλ πόλο από αυτό που παίζεται στην Αυστραλία, εκεί το παιχνίδι στηρίζεται περισσότερο στην δύναμη και την φυσική κατάσταση, ενώ στην Ελλάδα οι αθλήτριες είναι πιο μικρόσωμες. Εγώ θα έπρεπε πλέον να χρησιμοποιώ περισσότερο το μυαλό μου μέσα στο παιχνίδι από ότι την δύναμη μου, κάτι που πιστεύω βελτίωσε και τον τρόπο που αγωνίζομαι. Στην αρχή νόμιζα ότι θα είμαι εκτός συναγωνισμού, αλλά τώρα θα επιστρέψω στην Αυστραλία και θα έχω προσθέσει κάτι πολύ σημαντικό στο παιχνίδι μου. Νομίζω ότι είμαι πιο έξυπνη από όταν ήρθα. Επιστρέφω πίσω πολύ καλύτερη ως αθλήτρια, μπορώντας πλέον να διαβάζω πολύ καλύτερα το παιχνίδι».

Ποια είναι η αθλήτρια η οποία σας έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση σας από τις συμπαίκτριες σας;

Α.Σ.: «Για εμένα είναι η Φιλιώ (Μανωλιουδάκη)! ΟΚ γνώριζα ότι αγωνίζεται για την Εθνική Ελλάδος, αλλά μέσα από τις προπονήσεις και τους αγώνες που δώσαμε μαζί, μπορώ να πω ότι είναι μια από τις πιο έξυπνες αθλήτριες που έχω συναντήσει ποτέ. Για παράδειγμα στον τελικό με την Σαμπαντέλ, όταν πέτυχε το νικητήριο γκολ κανονικά δεν έπρεπε να βρίσκετε σε αυτή την θέση αλλά κατάλαβε ότι αν πήγαινε εκεί θα είχε σημαντικό πλεονέκτημα. Όταν της έδωσα την μπάλα, λίγο πριν σκοράρει, δεν είχα κανένα άγχος γιατί ήξερα ότι ήταν η Φιλιώ εκεί και αποκλείεται να έχανε το γκολ! Μπορεί να μην έχει τα φυσικά προσόντα αλλά έχει το μυαλό και αυτό είναι που μετράει!»

Ρ.Μ.: «Και για εμένα το ίδιο… Η Φιλιώ η οποία είναι ένας πραγματικός αρχηγός μέσα και έξω από την πισίνα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Από εκεί και πέρα μου έχουν κάνει εντύπωση όλες οι νεαρές αθλήτριες που έχουμε στην ομάδα οι οποίες αν και μικρές σε ηλικία μπορούν να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο με την ίδια ευκολία όπως και οι πιο έμπειρες αθλήτριες. Αυτό δεν το συναντάς εύκολα στην Ιταλία σε τόσο μικρές ηλικίες».

Στην φάση των ομίλων είχατε πολύ καλή απόδοση, σκεφτόσασταν τότε το Final Four και τον τελικό;

Ρ. Μ.: «Ναι σκεφτόμασταν ότι μπορούμε να είμαστε στο Final Four, αλλά όχι και τόσο ότι μπορούμε να το κερδίσουμε. Κάνοντας έναν απολογισμό μετά τα παιχνίδια βλέπαμε ότι ήμασταν σε πολύ καλή κατάσταση, παίζαμε πολύ καλό πόλο, είχαμε πολύ δυνατή άμυνα, ήμασταν σίγουρες για τους εαυτούς μας, οπότε γιατί να μην βρεθούμε στο Final Four; Και εκεί είναι δυο αγώνες που τα πάντα μπορούν να συμβούν γιατί όχι να το κερδίσουμε;»

Α.Σ.: «Κι εγώ κάπως έτσι τα είχα στο μυαλό μου, μετά τον πρώτο γύρο που παίξαμε πολύ καλό πόλο, θεωρούσα δεδομένο ότι θα κερδίσουμε την Ζέντες και θα προκριθούμε στην τελική φάση. Οι ομάδες που συμμετείχαν στο Final Four είναι όλες πολύ καλές και ποιοτικές».

Σας άγχωσε το γεγονός ότι το Final Four θα γινόταν στον Πειραιά;

Α.Σ.: «Εγώ ενθουσιάστηκα γιατί ήθελα να ζήσω την ατμόσφαιρα που θα δημιουργούσαν οι φίλαθλοι μας, όπως και έκαναν, αλλά σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερη πίεση όταν η διοργάνωση γίνεται στην έδρα σου».

Ρ.Μ.: «Στην αρχή νόμιζα ότι το Final Four θα γίνει στην Βουδαπέστη και εγώ ενθουσιάστηκα όταν ενημερώθηκα ότι θα παίξουμε στην έδρα μας. Στην συνέχεια σκέφτηκα ότι θα πρέπει να είμαι 100% έτοιμη μιας και θα παίξουμε μπροστά στους οπαδούς μας. Θα πρέπει να προετοιμαστώ περισσότερο ψυχολογικά μιας και στις προπονήσεις είχαμε κάνει πολύ καλή δουλειά».

Πως σας φάνηκε η  ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο κολυμβητήριο κατά την διάρκεια του Final Four;

Ρ.Μ.: «Στην αρχή όταν είδα τόσο γεμάτες τις εξέδρες στο Παπαστράτειο και με την ατμόσφαιρα που επικρατούσε, μπορώ να πω ότι αγχώθηκα λιγάκι… Στην συνέχεια όμως πιστεύω ότι ο κόσμος αποτέλεσε τον παίκτη παραπάνω για την ομάδα μας».

Α.Σ.: «Εγώ ήμουν αγχωμένη όλη την εβδομάδα και φυσικά την Παρασκευή πριν από τον ημιτελικό, η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί μας λειτούργησε θετικά για όλες μας πιστεύω. Στον τελικό ήταν όλα διαφορετικά όμως, εγώ ήμουν πολύ ήρεμη και πραγματικά ο κόσμος ήταν αυτός που μας ώθησε σε αυτή την νίκη!»

Στον ημιτελικό με την Κίνεφ κατά το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού το σκορ ήταν ισάπαλο. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας κατά την διάρκεια του αγώνα;

Α. Σ.: «Να πασάρουμε στην Ρομπέρτα (σ.γελάει) ! Για να πω την αλήθεια εγώ δεν πίστεψα ούτε λεπτό ότι μπορεί να χάσουμε αυτόν τον αγώνα. Μέσα στην πισίνα ένοιωθα ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα, ελέγχαμε τον αγώνα και το μόνο που έμενε ήταν να περάσουμε μπροστά στο σκορ».

Ρ.Μ.: «Κι εγώ ήμουν πολύ ήρεμη με τον εαυτό μου. Είχα αγωνισθεί με τις περισσότερες αθλήτριες της Κίνεφ λίγες ημέρες πριν με την Εθνική μου ομάδα και γνώριζα τι μπορώ να κάνω. Στην αρχή όλη η ομάδα είχε λίγο άγχος αλλά κι εγώ ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορεί να χάσουμε από την Κίρισι».

Στον τελικό μας περίμενε μια ομάδα που είχε δυο σερί κατακτήσεις και παρέμεινε για σχεδόν τρία χρόνια ανίκητη, αυτό ήταν κάτι που σας γέμιζε περισσότερο άγχος;

Ρ.Μ.: «Φυσικά έχεις άγχος όταν έχεις απέναντι σου μια ομάδα όπως η Σαμπαντέλ, ειδικά στο πρώτο οκτάλεπτο που χάναμε 1-4. Σκέφτηκα ότι πρέπει να παίξουμε λίγο πόλο γιατί δεν παίζουμε σύμφωνα με αυτό που μπορούμε. Στο τελευταίο λεπτό του αγώνα και ενώ ήμασταν ισόπαλοι, επικρατούσε πανδαιμόνιο στις εξέδρες. Τότε είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να συγκεντρωθώ απόλυτα στον αγώνα, να ακολουθήσω τις οδηγίες του προπονητή και όλα θα πάνε καλά».

Α.Σ.: «Σίγουρα απέναντι μας είχαμε μια ομάδα που για πολύ καιρό φάνταζε ανίκητη αλλά ακόμα και όταν λίγο πριν το τέλος βρεθήκαμε με ένα γκολ πίσω πίστευα πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ειδικότερα στα τελευταία λεπτά έπρεπε να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένες, θυμάμαι πολύ έντονα την τελευταία άμυνα που έκλεψα εγώ την μπάλα και τότε είχαν όλα τελειώσει!»

Ακούγετε το σφύριγμα της λήξης… είστε πλέον Πρωταθλήτριες Ευρώπης…

Α.Σ.: «Ήμουν σε μια κατάσταση σοκ, είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι στην Ευρώπη. Έβλεπα το συναίσθημα στα πρόσωπα των κοριτσιών που έκλαιγαν και τότε κατάλαβα πολλά… Είδα την Χρυσή (Διαμαντοπούλου), την Αλεξάνδρα (Ασημάκη), την Άλκηστη (Αβραμίδου) να κλαίνε από χαρά και τότε άρχισα να συνειδητοποιώ τι είχαμε καταφέρει. Φυσικά και οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν κάτι το φοβερό όλο αυτό το συναίσθημα που επικρατούσε ήταν φοβερό… είναι κάτι που δεν το συναντάς στην χώρα μου».

 Ρ.Μ.: «Δεν ήξερα που να πάω ποια να αγκαλιάσω πρώτα! Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, είχαμε γίνει ένα με τον κόσμο όλα τα κορίτσια αγκαλιασμένες κλαίγαμε από την χαρά μας».

Ρομπέρτα και τώρα σειρά έχει το Πρωτάθλημα…

Ρ.Μ.: «Ναι μας περιμένει μια αρκετά δύσκολη σειρά τελικών με την Βουλιαγμένη. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν την έχουμε νικήσει κατά την διάρκεια της κανονικής περιόδου. Δυστυχώς δεν θα μπορούμε να έχουμε την Ας (Σάουθερν) μαζί μας, αλλά αν αγωνισθούμε όπως στο Final Four είμαι σίγουρη ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλό απέναντι μας. Έχουν μια πολύ καλή ομάδα αλλά θεωρώ ότι εμείς είμαστε πολύ καλύτερες».

Κλείνοντας, θα θέλατε να πείτε κάτι για τον Ολυμπιακό ή να στείλετε ένα μήνυμα ;

Ρ.Μ.: «Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο, γιατί με κάνει να αισθάνομαι πάρα πολύ καλά εδώ σε αυτή την πόλη και αυτή την ομάδα και θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερες συνθήκες όπως επίσης δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα τα έβρισκα όλα τόσο όμορφα σε αυτή την ομάδα και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό και για ακόμα μια φορά θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που με έχει αγκαλιάσει τόσο ζεστά».

Α.Σ.: «Κι εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους στο κλαμπ που από την πρώτη στιγμή έκαναν τα πάντα για να αισθάνομαι άνετα εδώ. Νομίζω ότι η οργάνωση που έχει ο Ολυμπιακός σαν κλαμπ είναι εκπληκτική και αυτό είναι κάτι που ο Ολυμπιακός θα μπορεί να είναι υπερήφανος. Είμαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να γίνω ένα κομμάτι της ομάδας σε μια τόσο σημαντική στιγμή και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να επιστρέψω».